Ik ben zo blij dat ik een stukje van de wereld ben.

11 mei 2015 door Chris Moorman

Moeder ik wil bij de revue  brengt veel oude liedjes weer even terug  en schept een soort ouderwetse gezelligheid. Ouderwets wil ik het niet meer noemen. We noemen het tegenwoordig veel meer feelgood, dat goed voelen of goed ervaren is toch altijd wel bijzonder. Wat maakt het dat je je goed gaat voelen en wat ervaar je dan.

Als ik terugga naar de jaren waarin de eerder genoemde revue zich afspeelt dan is de verwachting en het veel minder complexe leven iets wat opkomt. Was het dan minder complex nou eigenlijk ook niet maar er was niet meer dan er was. Er was een vorm van schaarste  die je noopte creatief te worden.

Een radio als enig middel om de wereld in je huis binnen te halen waarin het bepalend voor de zuil die je was en naar wie je wel niet luisterde, VARA, KRO,NCRV,VPRO of AVRO het maakte duidelijk wel een verschil zoals de kerken en scholen allemaal hun nadrukkelijke identiteit hadden.  Nu is dat verschil er niet meer.

Natuurlijk zie je er nog genoeg van terug en zie je nog steeds kerken waarvan de signatuur sinds de fusies  anders benoemd wordt en hebben we er ook een aantal moskeeën bij. Ook daar is de signatuur bepalend wie en wat ze zijn . maar in de basis zie je de mensen in de straten, buurten en wijken allemaal nog steeds hunkeren naar dat ongecompliceerde gevoel.

De maatschappij is zo veranderd dat het om processen gaat en niet meer om de mens. Internet brengt ons van alles en in een snelheid waar we vroeger niet eens in staat waren het in de winkel te halen. Nu heeft dat enorme voordelen maar ook het nadeel dat mensen elkaar minder ontmoeten.

Toch is het wel leuk dat er nu een initiatief is gekomen mede door het internet dat mensen elkaar gaan ontmoeten. En dan nog wel in het gemeentehuis.  Door de vele chatsessies  die mensen hebben en de snelheid van communicatie is dit geregeld.  Dat is toch ook het mooie van het medium internet. De televisie deed na haar intrede vaak het omgekeerde . mensen bleven thuis kassie kijken.

De volgende dag was er wel vaak het gesprek van de dag, want televisieprogramma s moesten wel besproken worden. In het begin van de televisie was het een hele klus om te zorgen dat de wereld bij je binnenkwam. Er moesten televisie antennes het dak op.

Recent zag ik de foto s van de firma Verkerk  en een aantal monteurs want het was niet zoals nu plug en play. Nee de antenne moest  het dak op en afgesteld worden op Hilversum en daarna moest voor Nederland twee ook nog een antenne geplaatst worden.

Bij ons lag de antenne op zolder wat dat kon ook en zelfs voor het REM eiland, TV Noordzee, hadden we een draadje erbij met een zelfgebouwde antenne. Wie geluk had kon ook nog België ontvangen. De kwaliteit van de televisie was dan ook nog wel bepalend want de techniek verschilde nogal.

Maar ik herinner me nog wel de kinderuurtjes, of de zaterdagavondshows waarbij dat heel veel gezelligheid bracht in huis. Daarvoor was het de radio of zat iedereen thuis te lezen en af een toe een spelletje. Er werd zuinig omgegaan met energie en water. De zinken vuilnisbak mocht niet voller dan vol en de kolenkachel snorde in de winter nog.

De omslag met de komst van gas meer luxe apparaten , kleurentelevisie en vrijwel ieder huis telefoon luidde een nieuw tijdperk in  waarbij we steeds individueler werden.   Nederland werd steeds internationaler en feitelijk hadden wij met de rijstmolen, de VOZ, van Leeuwen buizen al een aantal internationaal opererende bedrijven.

Met televisiesuccessen als dat van Rudi Carel of met het songfestival kon je toch wel behoorlijk trots zijn op wat wij lieten zien.  Ik kon ook wel trots zijn op Zwijndrecht. Ik genoot van een winkelcentrum als de Passage wat toch echt wel modern was en waar de weekmarkt  op donderdag was te vinden. Ik kan mij zelfs de kermis op die plek herinneren .

Als ik terugga naar die herinneringen dan geeft dat beslist een goed gevoel  waarvan ik kan genieten. Ook het stuk van trots op mijn ouders die hier naar toe waren gekomen naar de plek waar ik geboren werd gaf mij dat altijd een gevoel dat ik een stukje van de wereld ben.

Gerelateerde wijken:
Gerelateerde straten:

Over de columnist

Chris Moorman

Chris Moorman publiceert sinds 1977 artikelen, korte verhalen en columns en is sinds die tijd ook politiek actief binnen de regio Drechtsteden, hij is raadslid in Zwijndrecht. Deed opbouwwerk voor de kraakbond Zwijndrecht, de vereniging de Onderste Steen, woonconsumenten platform Drechtsteden en huurdersraad.

Als ondernemer is hij actief met zijn bedrijven fifth dimension en Lingam en actief voor de vereniging Piramiden en de geologische vereniging Geode. Ook is hij bekend van zijn eigen wierook lijn Chrisjewierook voor wereldvrede.

Het mondaine leven vastgelegd en de Zwijndrechtse oevers vereeuwigd
15 mrt
Het mondaine leven vastgelegd en de Zwijndrechtse oevers vereeuwigd
De bloementuinen van Zwijndrecht
17 feb
De bloementuinen van Zwijndrecht
Een echte winter hebben we niet en koud dat is het pas in Amerika
15 jan
Een echte winter hebben we niet en koud dat is het pas in Amerika
Zwijndrecht  verlicht, kom kijken en groet elkaar.
14 dec
Zwijndrecht verlicht, kom kijken en groet elkaar.
zet een kaars voor je raam vannacht
15 nov
zet een kaars voor je raam vannacht
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.